Captain Jack

Aan het einde van de Camino Real aan de Caraïbische zee ligt Portobelo, de haven vanwaar de zilvervloten richting Spanje voeren. Weinig plaatsen zijn dus vaker aangevallen, veroverd, verwoest en geplunderd. En na al die heisa resteert een slaperig dorp met 5000 inwoners, een vervallen kerk, een rommelige Chinese winkel, een groot douanegebouw, nu een museum, waar de verscheepte lading werd geregistreerd en een drietal forten met stapels kanonnen die al 3 eeuwen liggen te roesten.

Logies wordt aangeboden door Portobelo Sunset Cabins dat groots adverteert met:
• Ocean-view balcony 
• Air conditioner
• Hot water
• King or queen sized beds  

In our restaurant you may enjoy the gastronomical delicacies of local cuisine prepared with excellent products selected fresh from the sea and farm daily.


Er op af dus.
De Ocean view is niet te missen en de airco ook niet want de herrie houd je bijna de hele nacht wakker, maar de rest…? Heet water is er in zee, het bed is hoogstens een twijfelaar en de boss-man is vandaag op business in Panama. Dus niemand interesseert zich voor je. Terwijl een stel kerels op de steiger in de weer is met luchtflessen, loodgordels en klanten die willen duiken, blijft de gastronomie beperkt tot een cafetaria waar ze eieren, kip en friet bakken tot half vijf want dan gaan de dames naar huis. Een taxi bellen om naar t dorp te gaan lukt niet, hoe heftig ze ook bladeren in n telefoongids, en een restaurant om ‘s-avonds te eten weten ze niet. Maar een plaatje blijft het en een paradijs met een onbewoond eiland vlakbij om te snorkelen en te luieren onder de palmen.

De forten bij het stadje zijn immens, maar niet onkwetsbaar gebleken. Henry Morgan, ja hij weer, veroverde in 1668 met 450 man de stad en leefde zich twee weken uit met plunder moord verkrachting en tortuur. In 1739 deed admiraal Vernon het nog eens dunnetjes over; het vaderland juichte vol trots en vereert nog steeds deze overwinning met een Portobelo road in Londen en menig andere stad.

Nu heeft captain Jack er zijn anker uitgeworpen. Hij woont op een 47 voet tweemaster en drijft een restaurant cum jeugd hostel. Zijn paardenstaart komt omgerekend tot zijn navel. Jaren geleden op zijn schip uit Virginia vertrokken, leeft hij hier met ergens nog een jonge panamese achter de hand, de drukte van de USA ontvlucht. Het voedsel is er fabuleus en de zonsondergang een sprookje.

Voor de bar zit Ken uit South África. Vertelt iedereen die het horen kan dat hij SA ontvlucht is met zijn money en nu Panama overweegt. Want daar is de “Health care world standard en kom daar ergens anders maar eens om met mijn 74 jaren voor een redelijke premie” zo verklaart hij. Slechts $800 per maand weet hij. Ik meld hem nog enkele plekken in Ecuador waar het eveneens wemelt van de ogenschijnlijk tevreden pensioen-nomaden en vertrek, tevreden met de AOW, pensioen en betaalbare zorg.