San Cristobal, Puerto Baquerizo Moreno

Hier struikel je over de zeeleeuwen, Lobos del Mar. Op de kaai, op de stranden, op de weg, in de gemeentevijver met het model van de eilanden, overal, en maar blaffen, de hele nacht.
De meest prachtige bloemen: Flamboyants, rood en geel, Campsis, gouden Regen, Allamanda, en in het binnenland, omhoog, enorme Brugmansia’s, pijpbloemen die ik niet thuis kan brengen, en, zowaar spinlelie, Ismene Festalis, Zwanenburg gelijkend. Wel heb je ooit.

Leon Dormido, een rots in de oceaan gelijk een slapende zeeleeuw. Snorkelend tussen de rotsen ziet men traag sloom bewegende haaien, een hamerhaai, vijf zwarte, wit gestipte pijlstaartroggen, in formatie boven een school kleine vissen, statig als een eskadron galjoenen van Medina Sidonia, en drie jagende zeeleeuwen. Met ongeveer 50 km per uur , cavitatiebellen trekkend, heen en weer drijven ze een school op, tussen de rotsen. Enkele malen komt er een recht op mij af, een torpedo op weg naar de Bismarck, op ’t laatste moment wegduikend, onder mij door.