De mausolea van Revash

Dinsdag 10 maart, van Chachapoyas naar Leymabamba, twee uur verderop. Doel van de reis is het plaatselijk museum en de mausolea van Revash. Het heeft weer geregend. Herhaaldelijk is de weg overstroomd. Hier en daar is zelfs een stuk verdwenen. Met moeite baant de bus zich een weg door de overstromingen. De rivier, Rio Utcabamba, baant zich een weg door de nauwe vallei, op smalle stukken met een snelheid van zo’n 20 kilometer per uur. Vooral in de buitenbochten waar de oever kleiig is, in ieder geval niet rotsachtig, heeft de weg veel leiden. Op enkele plekken is al de helft weggespoeld.

Leymabamba ligt aan t begin van de Utcubamba rivier. Vind er onderkomen in Hostal la Casona, dat hoewel koud door de regen, warm en vriendelijk is. Met een open patio een prachtige tuin, in het midden, opzij en achter. Mijn kamer heeft uitzicht op de bergen achter het gebouw. Het druipt van de regen.
Ik wandel naar het museum. Een uurtje bergop door een dorp, een trap op. Het museum is aardig, met veel tekst en uitleg en vooral veel mummies, gevonden in rotsgraven, zoals die van Revash, bij de Laguna de los condóres, zo’n 6 uur te paard de bergen in. Bizar zijn de bosjes met touw bijeen gebonden botten die ze ook vonden. De doden worden enkele jaren bewaard en later als mummies of alleen de botten bijgezet in de mausolea of sarcofagen.
In het museum-café zit een stel uit de USA. Met jeep al anderhalf jaar op tocht door Amerika.

Bij het kaartje kopen voor Cajamarca, een afspraak gemaakt met Willerman om met zijn mototaxi naar de mausolea van Revash te gaan, morgen.

Woensdag 11 maart, om 9 uur weg met Willerman met n vaartje van 50 km/hr in zijn Indiase driewieler via Yerbabuena naar de mausolea. Yerbabuena is langs de weg terug naar Chachapoyas, ongeveer een half uur. Daar de rivier over en het bos in, berg op, nog een half uur. We doen wedstrijd met een Koreaanse driewieler die de melk, die langs de weg staat in kannen, flessen of jerrycans.
Terwijl ik omhoog loop blijft Willerman wachten. Na anderhalf uur klimmen ben ik bij de mausolea die zo’n 50 meter boven de puinrand van de helling tegen de loodrechte bergwand zijn gebouwd. Ze zijn uit 1100 – 1300 na Chr en staan op een natuurlijke richel met een overhang erboven. Er zijn twee rijen mausolea, ze zien eruit als vakantie huisjes en zijn van kalksteen, wit en rood geschilderd.

Terug, omlaag, gaat snel, in een uur precies. Af en toe is er een buitje en bijna continue motregent het; ik ben nat en erg vuil. Er zijn enkele erg modderige stukken die nog behoorlijk lang zijn; ik glij uit en kom als bewegend terra-cotta beeld weer beneden. Om twee uur zijn we weer in Leymebamba.