Carglass in Sterkspruit

En zo karren we rustig verder door de Karoo richting de bergen van Lesotho. Eens in de zoveel tijd is er een verkeersdrempel. Een knapperd die ‘m ziet aankomen, alhoewel je kan nagaan, dat als er veel kinderen langs de weg zijn, dat er een school is, en dus een drempel. Nogal wiedes.

Maar goed, we schieten op en in Sterkspruit, een stadje met vooral chaotische kramen en winkels en werkplaatsen langs de weg, waar je nauwelijks vooruit komt, gaan we nog eenmaal tanken, bij het enige van de twee tankstations dat open is, voordat we Lesotho ingaan. Moet wel, want in Lesotho mengen ze water bij de diesel, zegt Frank. Lariekoek natuurlijk, maar enfin.

Als we stil staan, wijs ik aFrank erop dat zijn achterruit is ingeslagen. En Frank constateert dat zijn gasfles weg is. Wat is er gebeurd?Nou,de voorlaatste drempel had ie niet in de gaten en toen is met een knal de gasfles door de achterruit gelanceerd. Zelf ik zag t niet gebeuren.

Daar staan we dan. De juffrouwen van de pompstation weten dat dit de enige garage is en die doet zeker geen glas. De ene behulpzame weet een plek ergens verderop, de andere kent een mannetje en belt. Maar weinig progress.

Ik ga aan de slag. Aan de overkant is een grote gereedschap winkel en informeer naar gasfles en autoruit. Gasfles wel en autoruit niet. Maar wel de straat uit, links rechts links en dan voorbij t reclamebord van DHL, daar is het ergens.

Ik terug naar Frank ter controle over de gasfles en krijg zijn branderset mee om te passen. En zoek dus het DHL bord. Bord wel maar glasbak? Nada, noppes, maar wel een andere bouwmarkt met gasflessen. En zowaar, daar is een man die een glazenmaker kent. Of hij even mee mag rijden? Natuurlijk meneer.

En zo beland ik bij Peter, die zo’n werkplaats in de open lucht heeft, waar hij profielen tot vierkante kozijnen last en er glas in zet voor de woningbouw. Ik leg hem t probleem uit en hij scharrelt wat in de glasstapels en knikt dat het in orde is.

“Wanneer”,vraagt hij?

“Nu”

“Ok, let’s go”, en laat alles vallen en pakt zijn rolmaat. Even later meet hij de sponning en knikt bevestigend. “Kom op Frank, we gaan” en brengen Peter terug met Frank in zijn Hilux er achteraan.

En zo begint de meest verwonderlijke glasvervanging die je kan denken. Samen met zijn maat Tabisu, eveneens uit Lesotho, meet hij t glas. Krijgt van een man die toevallig langs komt te horen dat je de pees uit de rubber moet trekken alvorens die rubber van de lijst van de auto te krijgen. En met een markerpen wordt de contour van de ruit op t glas getekend, waarna zij met een knijptang het glas in vorm knippen. En het past, op een paar gleuven na, die gevuld worden met siliconenkit.Van een peestrekker hebben ze nooit gehoord en een plat buigtangetje en wat olijfolie om te smeren werkt ook niet. Maar na 4 uur zwoegen in de hitte, is de rubber pees met geweld erin gefriemeld, en voilá, een nieuwe ruit.

Wat het moet kosten.Oorverdovende stilte en verwarring. “A wel, zunne, wat kost glas?”Dat blijkt €18 te zijn. Na enig intern overleg, stel ik voor of €50 erbij genoeg is. Ze springen een gat in de lucht, zo blij.

Later zal blijken dat €4 per uur normaal is. Maar zulk een inzet van de Carglass in Sterkspruit moet toch beloond worden. En zo ligt de weg naar Lesotho weer open.