Ontbijt in Guadalajara

Ik begin het eindelijk te snappen. Sommigen zullen meesmuilend opmerken dat dat geen verdienste is na 71 jaar. Maar ik heb het over de Mexicaanse variant van onze tuut frites. Ik begrijp nu het verschil tussen nachos, tacos sencillo, tacos guisado, tortilla’s, quesadillas, relenitos, gorditas, tortas, chilaquiles, enchiladas en burritos. En dan nog kiezen tussen mais, harina en trigo, dwz, mais-, haver- of tarwebloem, en dan met salsa rojo, salsa verde, pollo, arachera, bistec, ranchera, cerdo, en dan altijd met frijoles en piquante. Zo krijg je al gauw 10x10=100 variaties.

En wat je ook kiest, binnen redelijke grenzen, waarover later meer, het is allemaal even heerlijk. Het is mij dan ook een raadsel hoe het in hemelsnaam mogelijk is dat McDonald, KFC, Subway en anderen recht van bestaan hebben. Maar het ontbijt, dat blijft heilig, Mexicaans. Hoe dat eruit ziet? Ik neem u mee, op een weekend in een willekeurig hotel in Guadalajara.
Om te beginnen, het meest gewild zijn de ontbijt buffetten: kan je los gaan tot je moet kotsen. Het is een gemiddeld hotel in het centrum, correct genaamd Casa de San Francisco, waar geen rijke maar toch wel relatief welgestelde families logeren. De meeste mannen zou je niet naast je in het vliegtuig wensen: zo dik dat ze anderhalve stoelnodig hebben. En de dames bijna allemaal eender.

Het buffet voor de prijs van ongeveer €5,- biedt een keus uit roerei, spek, worst en ergens staat een mand met vaag half vers brood en de eeuwige aardbeienjam. Maar daar gaat t niet om. Met tortilla’s en bonen komt verder uit de pannen: gehaktballen, chicharon ( varkensspek met zwoerd, gestoofd in een of andere saus met uien), twee groente stoofschotels, gegrilde broodjes, chilaquiles (nacho’s overgoten met kaas en bijv. gehaktsaus), en stoofvlees. En dat nog eens besprenkelt met crème fraiche, geraspte kaas, gesnipperde rauwe ui en koriander blaadjes. Mijnheer naast mij is na een half uur klaar met twee porties gehaktballen en vervolgt zijn kruistocht met vruchtensalade met muesli en gezoete roze yoghurt. Es ist zahlt und soll herunter.

Dat het ook eenvoudiger kan, bewijst de Taqueria van Victor om de hoek. In een glazen vitrine ligt een stapel varkens onderdelen: neuzen, oren, wangen, tong en nog zo wat zaken. Heerlijk, bezweert Victor met veel overtuiging. En mals!

Met bijna 5 miljoen inwoners is Guadalajara de tweede stad van het land. Desondanks valt er niet veel te beleven en is er buiten een centrum van 500 meter vierkant alleen maar griebus. Een dag is genoeg om de obligate kathedraal, het Palacio de Gobierno, weer met een mega muurschildering, dit keer door Oroszco, “het vlammend zwaard van Hidalgo, de revolutionaire held” en het Museo Arqueologico en nog zowat te bekijken. Alleen één ding is beslist uniek: naast de bekende aardewerk vondsten staat in dat laatste een geheel compleet skelet van een mammoet uit het Pleistoceen, ongeveer 12,000 jaar geleden. Bijna vier meter hoog, zes meter lang. Fenomenaal, om niet genoeg van te krijgen. Gevonden in de modder rond het meer van Chalapa, toevalligerwijs ook nog mijn volgende reisdoel.

Nu vraagt u natuurlijk naar mijn ontbijt gewoontes. Welnu, er zijn twee gelegenheden waar ik de beste herinneringen aan heb. De eerste is al weer een tijdje achter mij: in Quito, Ecuador en ik beschreef die plek in het verhaaltje “el Jefa”. De tweede is waar ik nu ben, in Guanajuato, bij Arturo en zijn familie. Mijn hotel, ik verbleef er nu al drie keer, heeft een niet te versmaden dakterras, waar twee kamers zijn, voor mij alleen. Maar aan ontbijt doen ze niet, dus steek ik de straat over waar op de hoek van een splitsing de reeds eerder genoemde Arturo een klein eettentje drijft, met zijn dochter en vrouw. Open van 8 tot 20 uur voor sappen, refrescos, yoghurt met vruchten, eieren, Mexicaans met tortilla’s, en is-avonds een menu del dia.. Altijd goed gemutst kan ik rekenen op een welgemeend “ola, Francisco” en wordt een thermoskannetje koffie op tafel gezet. Hun vriendelijkheid is aanstekelijk: de dag kan niet meer stuk.