El Nariz del Diablo

De treinrit naar El Nariz del Diablo is in een woord indrukwekkend. Langs enorm steile hellingen, doorvertel en ruig gebergte. De neus is een enorme puist, honderden meters hoog die drie dalen afsluit. Je moét erlangs omhoog om in het volgende dal te komen. Ze werkten er een eeuw geleden zonder boormachines, met hamers en wiggen en dynamiet. Naar verluidt vlogen soms bij ontijdige explosies de arbeiders mee de lucht in, met je kan het raden welk gevolg. Het is zó steil dat er geen plaats is voor bochten, zodat de rails met keersporen omhoog kruipt. Het is een ellendige pukkel, die neus van de duivel; het lijkt wel de Neus, maar dan nog groter.