Naar Panama; waarom?
Blijf op de hoogte en volg Frans
08 November 2017 | Panama, Panama-stad
En van Panama, overland, naar Mexico. Waarom eigenlijk?
Nou, hierom.
Mijn vriend Peter Hagedoorn, ik zag het 4 dagen geleden toevallig op Facebook, heeft zijn boek “de vloeibare samenleving” ten doop gehouden. Over onze maatschappij die steeds minder fysiek en meer digitaal wordt en vraagt om nieuwe oplossingen. Een samenleving die dankzij deze digitalisering steeds vaker beroep doet op ons empathisch vermogen enerzijds of capaciteit voor boosheid anderzijds. Drenkelingen uit Libië, blutte bijstandsmoeders, onheus behandelde vrouwen, militairen met PTSS, klaplopers, graaiende veelverdieners, allen subjecten voor onze empathie of woede.
Natuurlijk vinden we oplossingen, geen twijfel, want onze samenleving wordt steeds slimmer, steeds intelligenter. Als een sneeuwbal die de helling afrolt en groter en groter wordt, zo plakt steeds nieuwere kennis aan de voortrollende beschavingsbal. En worden we steeds empathischer en om meer zaken boos. Herinnert u zich onze vriend J Caesar? Nog niet zolang geleden, in 55 BC, werden bij Lith aan de Maas twee volken in een paar dagen afgeslacht, vrouwen en kinderen incluis. De legioenen rukten op langs de Maas vanuit de richting Roermond en dreven deze volken tot ze niet verder konden en met hun hele hebben en houwen in het Maaswater stonden. 150,000 doden schatten we tegenwoordig. En wat er over was ging ongetwijfeld op voetreis naar Spanje om in de goudmijnen bij Gijon voor eeuwig ondergronds te verdwijnen. En u kunt zich wel voorstellen hoe de soldaten bewakers met de vrouwen van de Tencteri en Usipeten op die lange reis omgingen. Toegegeven, de Senaat heeft Caesar op de vingers getikt om twee volkeren, volgens Caesar’s eigen dagboek zo’n 450,000, zonder officiële oorlogsdaad hunnerzijds uit te moorden, maar deze oprisping van empathie en boosheid had geen gevolg. Er waren natuurlijk vele vacatures in zijn mijnen en verse krachten waren dringend nodig. Vandaar.
Van zijn onderbevelhebber, een zekere M Antonius, is bekend dat hij met enige regelmaat “kolonie halt” riep. Dan zag hij een boerenmeid en zette haar zonder pardon even tegen een boom. Wat het meisje ervan vond vinden we nergens beschreven. Een beroemd regisseur verwerkte dit gegeven in een film met vooral aandacht voor de met zekere verveling en ongeduld kijkende officieren te paard die op hun aanvoerder moeten wachten.
We zijn een heel eind opgeschoten sinds die tijd, eerst door boekdrukkunst en nu digitalisering. Maar soms word ik er wel eens moe van. En dus leek het mij een goed plan mij terug te trekken in midden Amerika, op t gemak, met Marieke, trekkend van Panama City naar Mexico city. Vier maanden en nog wat, door ons gebrekkig Spaans en meestal vage WiFi, gevrijwaard van de dagelijkse radio, televisie, internet, email, twitter en kranten aanslagen op ons empatisch - boos worden wij allang niet meer op onze leeftijd – vermogen. Wat een rust. Heerlijk.
Het wordt een tocht, rechtstreeks 3350 km, met alle ommetjes ergens bij de 5000 km. Volg ons langs de Maya, Tolteekse, Mixteekse, Zapoteekse, Azteekse en andere restanten uit een eveneens bloederige, weinig empathische tijd op http://fransdingemans.waarbenjij.nu
Nou, hierom.
Mijn vriend Peter Hagedoorn, ik zag het 4 dagen geleden toevallig op Facebook, heeft zijn boek “de vloeibare samenleving” ten doop gehouden. Over onze maatschappij die steeds minder fysiek en meer digitaal wordt en vraagt om nieuwe oplossingen. Een samenleving die dankzij deze digitalisering steeds vaker beroep doet op ons empathisch vermogen enerzijds of capaciteit voor boosheid anderzijds. Drenkelingen uit Libië, blutte bijstandsmoeders, onheus behandelde vrouwen, militairen met PTSS, klaplopers, graaiende veelverdieners, allen subjecten voor onze empathie of woede.
Natuurlijk vinden we oplossingen, geen twijfel, want onze samenleving wordt steeds slimmer, steeds intelligenter. Als een sneeuwbal die de helling afrolt en groter en groter wordt, zo plakt steeds nieuwere kennis aan de voortrollende beschavingsbal. En worden we steeds empathischer en om meer zaken boos. Herinnert u zich onze vriend J Caesar? Nog niet zolang geleden, in 55 BC, werden bij Lith aan de Maas twee volken in een paar dagen afgeslacht, vrouwen en kinderen incluis. De legioenen rukten op langs de Maas vanuit de richting Roermond en dreven deze volken tot ze niet verder konden en met hun hele hebben en houwen in het Maaswater stonden. 150,000 doden schatten we tegenwoordig. En wat er over was ging ongetwijfeld op voetreis naar Spanje om in de goudmijnen bij Gijon voor eeuwig ondergronds te verdwijnen. En u kunt zich wel voorstellen hoe de soldaten bewakers met de vrouwen van de Tencteri en Usipeten op die lange reis omgingen. Toegegeven, de Senaat heeft Caesar op de vingers getikt om twee volkeren, volgens Caesar’s eigen dagboek zo’n 450,000, zonder officiële oorlogsdaad hunnerzijds uit te moorden, maar deze oprisping van empathie en boosheid had geen gevolg. Er waren natuurlijk vele vacatures in zijn mijnen en verse krachten waren dringend nodig. Vandaar.
Van zijn onderbevelhebber, een zekere M Antonius, is bekend dat hij met enige regelmaat “kolonie halt” riep. Dan zag hij een boerenmeid en zette haar zonder pardon even tegen een boom. Wat het meisje ervan vond vinden we nergens beschreven. Een beroemd regisseur verwerkte dit gegeven in een film met vooral aandacht voor de met zekere verveling en ongeduld kijkende officieren te paard die op hun aanvoerder moeten wachten.
We zijn een heel eind opgeschoten sinds die tijd, eerst door boekdrukkunst en nu digitalisering. Maar soms word ik er wel eens moe van. En dus leek het mij een goed plan mij terug te trekken in midden Amerika, op t gemak, met Marieke, trekkend van Panama City naar Mexico city. Vier maanden en nog wat, door ons gebrekkig Spaans en meestal vage WiFi, gevrijwaard van de dagelijkse radio, televisie, internet, email, twitter en kranten aanslagen op ons empatisch - boos worden wij allang niet meer op onze leeftijd – vermogen. Wat een rust. Heerlijk.
Het wordt een tocht, rechtstreeks 3350 km, met alle ommetjes ergens bij de 5000 km. Volg ons langs de Maya, Tolteekse, Mixteekse, Zapoteekse, Azteekse en andere restanten uit een eveneens bloederige, weinig empathische tijd op http://fransdingemans.waarbenjij.nu
-
08 November 2017 - 13:19
Carolien:
Ik ben trots op mijn broer.
Heel veel succes met jullie mooie tochten van 4 maanden lang!
Liefs, Carolien@:- )) -
09 November 2017 - 13:20
Dinie:
Wat heerlijk voor jullie om er op deze manier op uit te trekken.
Mooi zo met z'n tweeen de wereld opnieuw ontdekken!
Heel veel plezier en vooral genieten van de komende avonturen!
Dat wensen Robert en ik jullie toe!
Alle liefs, Dinie -
14 November 2017 - 21:53
Marjan:
Wat een prachtige route die jullie gaan volgen, heel veel sterkte en ik volg jullie met plezier!
3-0 gewonnen samen met Marcella,
Lieve groet, marjan -
26 November 2017 - 15:31
Hans Frijlink:
Mooi en indrukwekkend. Heb ook het boek van Peter H, als e-book natuurlijk. Echt Peter H. Goede reis. Hans.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
