Panamá City
Blijf op de hoogte en volg Frans
09 November 2017 | Panama, Panama-stad
Panama Viejo en Casco Viejo de Panamá
De sky line van Panama is die van Rotterdam in het kwadraat, indrukwekkend met ergens in het
midden de 70 verdiepingen hoge, vergulde Trump tower, even protserig als het kapsel van de naamgever en omgeven, zoals we weten door Reuters recent journalisme, van een zweem van zwendel en bedrog. Wat heet: de vastgoed ontwikkelaar, een zekere heer Nogueira, ooit auto verkoper in Spanje, betrok Donald en Ivanka erbij, en is, na beschuldigd te zijn van oplichting, fraude en nog wat, op borgtocht á 1,4 miljoen dollar vrijgelaten, en is tot nu toe geheel spoorloos.
Ondanks Panama papers, en anders dan Panama Viejo en de Casco Viejo, het staat er nog ongeschonden bij.
Panama Viejo is een ruïne ergens aan de rand van de stad bij de zee. In 1519 gesticht, was het de uitvalsbasis van Pizarro, de schurk die het Inca rijk met list, bedrog en geweld veroverde. Van de kloosterkerk waar hij met Diego de Almagro en de zijnen de zegen van boven afsmeekte zijn de restanten goed te zien. Tot 1671 stond deze stad met max 10,000 inwoners aan het begin van de weg naar Portobelo aan de Caraïbische zee. Deze weg, met de verheven naam el Camino del Rey begint bij Panama bij de brug met de even verheven naam, El puente del Rey. Hierlangs werden ooit de goudschatten van Peru naar Cadiz verscheept, om te eindigen in in de handen van piraten of, zoals meestentijds, in de schatkamers en op de altaren van de kathedralen van Malaga, Sevilla en zovele andere steden. Erg veel consideratie is er niet met dit monument: het verkeer raast erlangs en el puente del Rey, ligt aan de overkant van die snelweg. Bij het weggetje er naartoe staat een jong soldaat die je maant tot voorzichtigheid: er zijn daar met enige regelmaat lui beroofd. Maar ja, de vorige die kwam wel ongeschonden terug, dus het kán wel.z
Gelukkig loopt er in de ruïnes een welverzorgde dame in mantelpak met keurige parels van wie ik nu zomaar verwacht dat zij de manager is die het zich vast aantrekt dat mij het bezichtigen van een deel van haar museum-gebied door schurkentuig bemoeilijkt wordt. En zo krijgen wij een Toyota jeep die even een ommetje rijdt naar de puente del Rey.
Het oude deel van Panama, de Casco Viejo is zo mogelijk nog interessanter. De ruïnes van hierboven werden dat omdat onze Engelse vriend Henri Morgan in 1671 op zoek naar buit en vrouwen, met 1500 man optrekkend door de isthmus, de stad veroverde. Daarbij ontplofte het kruitmagazijn, vielen er meer dan 1000 doden en brandde de stad af. Wat er over was na de plunder en moordpartij, verkastte naar de overkant van de baai - wellicht was ook de rede daar gunstiger - en begon opnieuw. Nu is het een wonderlijke mengeling van fraai gerestaureerde in Frans koloniale stijl gebouwde panden en volledig geruïneerde kerken en panden met het roet van de brand van ooit nog op de muren, het enige dat er nog rest. Houten balken stutten tegen omvallen en palmbomen die7 in de voormalige keuken en zitkamer geworteld zijn steken hun kruinen over de buitenmuur heen. Op het Plaza de Francia getuigt de fraaie ambassade van de volharding en la gloire de la France: in de afgelopen tijd van afbraak en verval bleven zij koppig op de punt van deze landtong zitten. Een accolade aan de even koppige en moedige onderneming van die andere Fransman, de Lesseps, die in de jaren 1880 een fatale tot mislukken gedoemd poging deed het kanaal te graven.
De sky line van Panama is die van Rotterdam in het kwadraat, indrukwekkend met ergens in het
midden de 70 verdiepingen hoge, vergulde Trump tower, even protserig als het kapsel van de naamgever en omgeven, zoals we weten door Reuters recent journalisme, van een zweem van zwendel en bedrog. Wat heet: de vastgoed ontwikkelaar, een zekere heer Nogueira, ooit auto verkoper in Spanje, betrok Donald en Ivanka erbij, en is, na beschuldigd te zijn van oplichting, fraude en nog wat, op borgtocht á 1,4 miljoen dollar vrijgelaten, en is tot nu toe geheel spoorloos.
Ondanks Panama papers, en anders dan Panama Viejo en de Casco Viejo, het staat er nog ongeschonden bij.
Panama Viejo is een ruïne ergens aan de rand van de stad bij de zee. In 1519 gesticht, was het de uitvalsbasis van Pizarro, de schurk die het Inca rijk met list, bedrog en geweld veroverde. Van de kloosterkerk waar hij met Diego de Almagro en de zijnen de zegen van boven afsmeekte zijn de restanten goed te zien. Tot 1671 stond deze stad met max 10,000 inwoners aan het begin van de weg naar Portobelo aan de Caraïbische zee. Deze weg, met de verheven naam el Camino del Rey begint bij Panama bij de brug met de even verheven naam, El puente del Rey. Hierlangs werden ooit de goudschatten van Peru naar Cadiz verscheept, om te eindigen in in de handen van piraten of, zoals meestentijds, in de schatkamers en op de altaren van de kathedralen van Malaga, Sevilla en zovele andere steden. Erg veel consideratie is er niet met dit monument: het verkeer raast erlangs en el puente del Rey, ligt aan de overkant van die snelweg. Bij het weggetje er naartoe staat een jong soldaat die je maant tot voorzichtigheid: er zijn daar met enige regelmaat lui beroofd. Maar ja, de vorige die kwam wel ongeschonden terug, dus het kán wel.z
Gelukkig loopt er in de ruïnes een welverzorgde dame in mantelpak met keurige parels van wie ik nu zomaar verwacht dat zij de manager is die het zich vast aantrekt dat mij het bezichtigen van een deel van haar museum-gebied door schurkentuig bemoeilijkt wordt. En zo krijgen wij een Toyota jeep die even een ommetje rijdt naar de puente del Rey.
Het oude deel van Panama, de Casco Viejo is zo mogelijk nog interessanter. De ruïnes van hierboven werden dat omdat onze Engelse vriend Henri Morgan in 1671 op zoek naar buit en vrouwen, met 1500 man optrekkend door de isthmus, de stad veroverde. Daarbij ontplofte het kruitmagazijn, vielen er meer dan 1000 doden en brandde de stad af. Wat er over was na de plunder en moordpartij, verkastte naar de overkant van de baai - wellicht was ook de rede daar gunstiger - en begon opnieuw. Nu is het een wonderlijke mengeling van fraai gerestaureerde in Frans koloniale stijl gebouwde panden en volledig geruïneerde kerken en panden met het roet van de brand van ooit nog op de muren, het enige dat er nog rest. Houten balken stutten tegen omvallen en palmbomen die7 in de voormalige keuken en zitkamer geworteld zijn steken hun kruinen over de buitenmuur heen. Op het Plaza de Francia getuigt de fraaie ambassade van de volharding en la gloire de la France: in de afgelopen tijd van afbraak en verval bleven zij koppig op de punt van deze landtong zitten. Een accolade aan de even koppige en moedige onderneming van die andere Fransman, de Lesseps, die in de jaren 1880 een fatale tot mislukken gedoemd poging deed het kanaal te graven.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
